Η ανεξάρτητη ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα, μιλώντας στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο», εξηγεί γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει υποθηκεύσει το σύνολο της δημόσιας περιουσίας για εκατό χρόνια, σημειώνει πως το δημοψήφισμα έγινε για να αφομοιωθεί από τον κόσμο πως δεν υπάρχει εναλλακτική ενώ εξηγεί γιατί είναι σωστό που ασκεί τόσο σκληρή κριτική στο κόμμα με το οποίο εξελέγη.
Επίσης σφυροκοπεί το αφήγημα της εξόδου από τα Μνημόνια και τη συμφωνία των Πρεσπών.
Μιλήσατε σκληρά πρόσφατα για την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό με αφορμή και το δημοψήφισμα του 2015.
Τοποθετούμαι πάντα πολιτικά. Οι κρίσεις και οι λέξεις που χρησιμοποιώ αναφέρονται στην πολιτική που εφαρμόζεται. Το χειρότερο όμως είναι η πολιτική που έχει συμφωνηθεί να εφαρμοστεί από εδώ και πέρα. Ενόψει αυτών, θεωρώ τις εκφράσεις μου τουλάχιστον ήπιες. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα. Οι παλαιότεροι θυμούνται, εγώ το πρόλαβα, το ελληνικό μονοπώλιο. Επί δεκαετίες η Ελλάδα είχε εκχωρήσει στους δανειστές όλους τους φόρους που έβαζε πάνω σε μια σειρά βασικών αγαθών που είχαν ευρεία κατανάλωση, για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Τότε δεν είχαν τολμήσει ούτε καν να σκεφτούν να πουλήσουν δημόσια περιουσία. Σήμερα αυτή η κυβέρνηση υποθήκευσε το σύνολο σχεδόν της δημόσιας περιουσίας για 100 χρόνια, με τη ρητή δέσμευση όλα τα έσοδα από το υποχρεωτικό ξεπούλημα να πηγαίνουν στην εξυπηρέτηση του χρέους. Πρόσφατα, ακόμα και η Επιτροπή Ανταγωνισμού της ΕΕ θεώρησε εξευτελιστικό το τίμημα του μισού δισ. για την 20ετή παράταση παραχώρησης του Ελ. Βενιζέλος και αρνήθηκε να το δεχθεί.
Γιατί έγινε το δημοψήφισμα και πώς το ερμηνεύετε σήμερα;
Αλίμονο αν οι λαοί αποδέχονταν παθητικά τους προβαλλόμενους από την κάθε εξουσία μονόδρομους. Τότε η Ιστορία θα ήταν στατική και ευθεία. Η διαχείριση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος πέτυχε, πρόσκαιρα τουλάχιστον, τον σκοπό της. Να απογοητεύσει δηλαδή τον ελληνικό λαό. Και εντέχνως να προπαγανδίσει τον υποχρεωτικό μονόδρομο της πολιτικής που εφαρμόζεται. Δυστυχώς για τους εκάστοτε ιθύνοντες και ευτυχώς για εμάς, η Ιστορία διδάσκει ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι και αδιέξοδα για τους λαούς όταν αποφασίσουν να αντισταθούν σε όσα τους επιβάλλουν.
Δεν είναι πολιτικά άστοχο να έχετε εκλεγεί με τον ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωκοινοβούλιο και σήμερα να ασκείτε τόσο σκληρή κριτική;
Θα ήταν πολιτικά ορθό να σιωπώ; Εν πάση περιπτώσει με τον ΣΥΡΙΖΑ συνέπραξα στη βάση ενός αντιμνημονιακού μετώπου με συγκεκριμένους στόχους και ξεκάθαρες, από πλευράς μου, θέσεις. Με αυτό το πλαίσιο ζήτησα και πήρα την ψήφο των πολιτών. Και θέλω να τονίσω ότι είχα πλήρη επίγνωση και για το εφικτό και το υλοποιήσιμο των δεσμεύσεων που ανέλαβα. Οπως επίσης είχα πλήρη γνώση και επίγνωση και για τα καταστροφικά αποτελέσματα, αν συνεχιζόταν η πολιτική των Μνημονίων. Για αυτό καταψήφισα και το πρώτο Μνημόνιο, ασκώντας εξίσου σκληρή κριτική, τόσο στην κυβέρνηση Παπανδρέου όσο και στις επόμενες. Μάλιστα ο σημερινός Πρωθυπουργός μού είχε εκφράσει πολλάκις τα συγχαρητήριά του για τη συνέπεια της στάσης μου. Τις πολιτικές τις υλοποιούν πρόσωπα και η ευθύνη τούς βαραίνει ολοκληρωτικά. Οι πολίτες έχουν χάσει την πίστη τους στο πολιτικό σύστημα, ακριβώς γιατί τα κόμματα άλλα υπόσχονται προεκλογικά και άλλα υλοποιούν μετεκλογικά.
Ασπάζεστε τη θέση πως βγαίνουμε από τα Μνημόνια;
Πρόκειται για ολοκλήρωση των Μνημονίων και όχι για έξοδο από αυτά. Αυτή η ολοκλήρωση σημαίνει: θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα για ακόμα είκοσι χρόνια, δηλαδή διαρκής φτωχοποίηση και εξαθλίωση του λαού. Ενισχυμένη εποπτεία, δηλαδή αυστηρή επιτροπεία και κατάργηση στην πράξη των δημοκρατικών θεσμών. Οι δανειστές αποφασίζουν για όλα. Δείτε τι έγινε με τον ΦΠΑ στα νησιά αυτές τις μέρες. Η ρύθμιση του χρέους είναι μια λογιστική αλχημεία εξωραϊσμού. Μεταρρυθμίσεις ονομάζουν το διαρκές ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Αυτό που η κυβέρνηση θέλει να ονομάζει έξοδο από τα Μνημόνια μοιάζει με είσοδο στην κόλαση. Παρ' όλα αυτά η προπαγάνδα ωραιοποίησης της κατάστασης συνεχίζεται δημιουργώντας ένα κλίμα εφησυχασμού και ανεκπλήρωτων προσδοκιών, εις βάρος του λαού.
Η κυβέρνηση μετράει φθορά από τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ. Εσείς τη βλέπετε ως θετική;
Οι χθεσινές εξελίξεις στο ΝΑΤΟ, πριν καν ακόμα γίνει το πρώτο βήμα, δίνουν ξεκάθαρα την εικόνα. Το θέμα δεν είναι τι κέρδισε και τι έχασε κάθε πλευρά, αλλά τα αποτελέσματα που παράγονται με αυτή τη συμφωνία. Εάν η συμφωνία ολοκληρωθεί, η ταυτότητα «Μακεδόνας» και η «μακεδονική γλώσσα» θα προσδιορίζουν τους γείτονές μας και μόνο. Η όλη διαδικασία υπακούει σε έναν γενικότερο σχεδιασμό του ΝΑΤΟ για την περιοχή. Σε αυτό τον σχεδιασμό εντάσσονται και οι συζητήσεις με την Αλβανία και παρόλο που γνωρίζω τον τρόπο που εκφράζεται ο επίτροπος Χαν, αμφιβάλλω έντονα κατά πόσο η δήλωσή του για αναδιάρθρωση συνόρων αφορούσε μόνο την ΑΟΖ και δεν αντανακλούσε, ίσως και λόγω παρερμηνείας, πληροφορίες για το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων και τις προτάσεις που ήταν έτοιμος να κάνει ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών.
Εχετε μεγάλη διαδρομή στην ιδεολογική επικράτεια των Σοσιαλιστών. Πώς σχολιάζετε το φλερτ Τσίπρα με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές;
Προσωπικά παραμένω σοσιαλίστρια. Η σημερινή σοσιαλδημοκρατία στην ΕΕ, σχεδόν στο σύνολό της, έχει μεταλλαχθεί σε ουρά του νεοφιλελευθερισμού, όπως έχει επισημάνει και ο Οσκαρ Λαφοντέν. Οπότε, δεν μου κάνει εντύπωση και το φλερτ που αναφέρετε.
Πού πάει η Ευρωπαϊκή Ενωση σήμερα;
Η τελευταία Σύνοδος στη Ρώμη και οι προτάσεις για τη μετεξέλιξη της Ευρώπης απαντούν. Η συνέχιση της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής ρηγματώνει περαιτέρω τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Και στα ρήγματα αυτά αναπτύσσονται και ο λαϊκισμός και η Ακροδεξιά. Μη νομίζετε όμως ότι είναι εχθροί του συστήματος. Στην πράξη είναι σύμμαχοί του και αυτό το απέδειξε η προσφυγική και μεταναστευτική κρίση. Η Ευρώπη συντηρητικοποιείται στη βάση ενός φοβικού συνδρόμου, που έχει να κάνει με την ίδια την καθημερινότητα του ευρωπαίου πολίτη και αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις ανεξέλεγκτης κοινωνικής έκρηξης. Οι πολιτικές δυνάμεις, που θέλουν να λέγονται προοδευτικές, έχουν υποχρέωση να αντιπαραθέσουν μία εναλλακτική πρόταση - εφικτή, υλοποιήσιμη και βιώσιμη - η οποία να αφορά όλη την Ευρώπη. Αυτό φυσικά προϋποθέτει τη διαμόρφωση ενός μετώπου από τις αντίστοιχες πολιτικές δυνάμεις κάθε κράτους. Η συγκυρία μπορεί να φαντάζει αρνητική, αλλά είναι και οριακή και γι' αυτό εκτιμώ πρόσφορη.
