Σύνηθες θέμα των πολιτικών συντακτών είναι το «πότε θα γίνουν οι εκλογές». Κυρίως όταν οι κυβερνήσεις περνούν τα δύο ή λίγο παραπάνω χρόνια, το ερώτημα ανάβει.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον Μητσοτάκη. Και εντάθηκε εσχάτως τώρα που εκείνος αφήνει ένα ανοιχτό παράθυρο πως δεν θα εξαντλήσει την τετραετία του. Το ερώτημα ή το θέμα όμως δεν είναι το πότε θα πάει αλλά με τι επιχείρημα θα πάει. Προφανώς θα θέσει ένα σκληρό δίλημμα. Ακυβερνησία, σταθερότητα ή χάος. Προφανώς θα συνοδευθεί από αίτημα ανανέωσης εντολής για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του απρόσκοπτα. Λογικά, το όλο επιχείρημα θα έχει «εθνικά» χαρακτηριστικά με ορίζοντα το Ταμείο Ανάκαμψης, την νέα θέση της χώρας στο γεωπολιτικό σκάκι, την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης του Κράτους. Καθόλου τυχαία δεν αναβίωσε προσφάτως κλίμα «εσωτερικού εχθρού» με στοχοποίηση του βουλευτή Λέσβου Γιάννη Μπουρνού και άλλων- επικίνδυνο και απαράδεκτο πάντως ως στρατηγική. Πάντως να πάει σε εκλογές ο Μητσοτάκης λέγοντας πως πιέζεται από την Αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν φαίνεται λογικό. Άστε που ως τώρα γινόταν κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ πως δεν αντιπολιτεύεται σθεναρά.
