Η δικτύωση και η ψηφιακή διασύνδεση, ως πλήρες υποκατάστατο της ζωής και όχι ως συμπλήρωμά της, ενέχει έναν τεράστιο κίνδυνο.
Να κραυγάζουμε οργισμένοι, "η Μάγδα Φύσσα είναι η μάνα μας", και να μην έχομε πάει ποτέ στην Δίκη. Να κραυγάζουμε θυμικά, "Ζήτω οι Αγώνες των Γυναικών" και να μην έχουμε ιδέα πού βρίσκεται σήμερα η άνιση μεταχείριση, η καταπίεση των γυναικών ακόμη και στις Δυτικές κοινωνίες. Το συνεχές των δικτύων και των αναμμένων πράσινων φώτων, η αίσθηση πως ενοποιούμαστε στην νέα ψηφιακή πλατεία και ο καθένας ανεβαίνει σε ένα σκαμνί και λέει το θέμα του δεν σημαίνει ούτε πως η πλατεία είναι γεμάτη, ούτε πως το σκαμνί γερό. Μάλλον θυμίζει το ξύλινο σκαμνί από τον πίνακα "St. Matthew and the Angel" του Caravaggio. Εκεί το σκαμνί, με μια προσεχτική παρατήρηση είναι ετοιμόρροπο.
